Przepisy art. 22k ust. 14-21 ustawy o pdof i odpowiednio art. 16k ust. 14-21 ustawy o pdop dają prawo do dokonania jednorazowej amortyzacji każdemu podatnikowi, u którego nakłady na środki trwałe w danym roku podatkowym wyniosły co najmniej 10.000 zł i nie przekroczyły 100.000 zł. W przypadku prowadzenia działalności w formie spółki niebędącej osobą prawną limit 100.000 zł odnosi się do wszystkich wspólników tej spółki.

W limicie 10.000 zł podatnik może uwzględnić wartość kilku środków trwałych, pod warunkiem że wartość każdego z nich jest wyższa niż 3.500 zł

Gdy wydatki podatnika na fabrycznie nowe środki trwałe przekroczą 100.000 zł w skali roku, wówczas nadwyżkę ponad tę kwotę przedsiębiorca będzie amortyzował w następnych latach podatkowych według metody liniowej lub degresywnej.

Ponieważ ta preferencja, w przeciwieństwie do jednorazowej amortyzacji dla małych podatników i podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, o których mowa w art. 2 g ust.7-13 ustawy o pdof i odpowiednio w art. 16g ust. 7 -13 ustawy o pdop nie stanowi pomocy de minimis, to mogą z niej korzystać również przedsiębiorcy, którzy np. w ostatnich latach otrzymywali dofinansowanie ze środków pochodzących z UE.

Amortyzacja w ramach limitu 100.000 zł nie dotyczy jednak wszystkich środków trwałych. Ustawodawca ściśle określił objęte nią kategorie składników majątkowych, wskazując, że są to fabrycznie nowe środki trwałe wyłącznie z grup 3-6 i 8 KŚT. Stąd, podobnie jak jednorazowa amortyzacja w ramach limitu 50.000 euro – w ogóle nie ma ona zastosowania do wartości niematerialnych i prawnych oraz środków trwałych z grupowania 1-2 KŚT, czyli m.in. budynków i lokali oraz obiektów inżynierii lądowej i wodnej. Dodatkowo nie stosuje się jej również do całej grupy 7 KŚT, czyli wszelkich środków transportu. W przypadku małych podatników z grupy 7 KŚT zostały wyłączone jedynie samochody osobowe.

Przedsiębiorcy w ramach limitu 100.000 zł mają także prawo do zaliczania bezpośrednio w ciężar firmowych kosztów dokonanych wpłat (np. zaliczek) na poczet nabycia środków trwałych, które zostaną dostarczone w kolejnych okresach sprawozdawczych. W konsekwencji ustawowy amortyzacyjny limit 100.000 zł w skali roku podatkowego obejmuje łącznie kwotę odpisu amortyzacyjnego oraz kwotę dokonanej wpłaty na poczet dostawy środka trwałego.

Dla małych podatników i podatników rozpoczynających działalność gospodarczą limit amortyzacji jednorazowej jest dużo wyższy.

Mali podatnicy mogą korzystać z jednorazowej amortyzacji do limitu wynoszącego 50 000 euro. Przeliczenia limitu 50 000 euro na walutę polską dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP, obowiązującego w pierwszym roboczym dniu października roku poprzedzającego rok podatkowy, w zaokrągleniu do 1 000 zł.

Kurs euro na dzień 1 października 2018 r. wyniósł 4,2795 zł, a zatem limit jednorazowej amortyzacji w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku od osób prawnych obowiązujący dla małych podatników i podatników rozpoczynających działalność dla roku 2019 wynosi 214 000 zł.