Od 1 stycznia 2019 r. pracodawca będzie mógł prowadzić i przechowywać dokumentację pracowniczą (akta osobowe i dokumenty w sprawach związanych ze stosunkiem pracy) w wersji papierowej lub elektronicznej. Obie te formy będą równorzędne. Zmianę dokumentacji na elektroniczną będzie mógł uczynić w każdym czasie, bez względu na to, czy zatrudnił pracowników przed czy od 1 stycznia 2019 r.
Zasadniczo od 1 stycznia 2019 r. obowiązek archiwizacji dokumentacji pracowniczej zostanie skrócony z 50 do 10 lat. Okres ten ma być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Początek liczenia tego terminu będzie zatem przypadał zawsze na 31 grudnia roku kalendarzowego, w którym doszło do zakończenia stosunku pracy.
Od 1 stycznia 2019 r. obowiązującą formą wypłaty wynagrodzenia za pracę przysługującego pracownikom będzie forma bezgotówkowa. Od tej daty pracodawcy mogą żądać od pracowników podania numeru rachunku płatniczego, na który zostanie dokonany przelew ich wynagrodzenia. Pracownicy nadal jednak będą mogli pobierać wynagrodzenie do rąk własnych. Pobieranie wynagrodzenia, zarówno w formie bezgotówkowej, jak i do rąk własnych, będzie wymagać od nich złożenia wniosku w postaci papierowej lub elektronicznej. Wypłata wynagrodzenia na konto nie będzie wymagała takiego wniosku. Wystarczy podanie numeru rachunku.
Zleceniobiorcy i przedsiębiorcy niezatrudniający pracowników ani zleceniobiorców od 1 stycznia 2017 r. mają prawo, podobnie jak pracownicy, do minimalnego wynagrodzenia, ale w postaci gwarancyjnej stawki za godzinę wykonania zlecenia/świadczenia usług (art. 1 pkt 1a-1b ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę). W 2019 r. stawka godzinowa przysługująca tym osobom nie będzie mogła być niższa od 14,70 zł brutto za godzinę pracy. Zatem będzie o 1 zł wyższa od stawki obowiązującej w 2018 r. (13,70 zł brutto).